Etappe 1.2, Wierumerschouw - Zuidlaren

Van provincie één naar twee

Na een heerlijke nacht in de Groningse B&B kon ik er weer vroeg tegenaan. Nog een voordeel aan niet kamperen: je kan nóg eerder beginnen met wandelen of rustiger aan doen. Je hoeft namelijk geen tent af te breken of tas helemaal in te pakken. Na het vroege ontbijt kon ik zo om 7:00 uur 's ochtends beginnen aan de volgende etappe. Zoals in mijn beschrijving van etappe 1.1 ook al aangegeven, merkte ik vrij snel weer dat ik het landschap hier al wel weer gezien had. Ondanks het wederom zonnige begin, veranderde het uitzicht niet tot nauwelijks. Wel mooi was op een gegeven moment de stad Groningen die tussen de weilanden opdoemde. In dat opzicht had ik deze dag als geheel een mooie tocht voor de boeg: van de akkers de stad in en de Drentse hei op.

Stad en land

Wandelen in de overgang van platteland of natuur naar stad heeft iets merkwaardigs. Het zijn vaak schemergebieden met best veel groen, maar die toch al erg verstedelijkt aanvoelen. Bij Groningen stad was dit al helemaal zo, omdat dit schemergebied maar vrij klein is - of in ieder geval aan de noordkant waar ik aankwam. Je ziet de stad van verre al aankomen, maar dan opeens steek je een kanaal over en maken de weilanden plaats voor universiteitsgebouwen en een woonwijk. Tegelijkertijd vond ik dit een leuk effect geven. Delen van de stad Groningen liggen namelijk relatief dichtbij de omliggende omgeving. Het is een stad vanuit waar 'het groen' betrekkelijk makkelijk bereikbaar is. Als niet-stedeling vind ik het altijd iets moois hebben wanneer een grotere stad toch ook goed bereikbare groenvoorzieningen in de omgeving heeft. En dan helemaal wanneer het een stad is zo mooi als Groningen. 

Dit is - achteraf bezien - een stuk Nederland en een dus ook een stuk Pieterpad dat ik tot de mooiste delen vind behoren. Bossen en stukken heide- en veengebieden wisselen elkaar af. Er zijn ruimte, variatie, rust en niet te vergeten mooie oude boerderijen. Dit gebied behoort tot de oudste bewoonde gebieden van Nederland en wordt onder andere gekenmerkt door de oude sporen hiervan. Verschillende hunebedden zijn hiervan een goed voorbeeld, maar ook de restanten van het essenlandschap zijn zichtbaar. Je krijgt her en der echt een beeld van hoe het vroeger geweest zou zijn in deze (zeker toen) afgelegen regio.

Kamperen!

Op dag twee was het dan zover, mijn tentje had ik officieel niet voor niets meegenomen. Het was echter nog best een uitdaging. Zoals op de route hierboven is ten eerste aangegeven met de oranje lijn, heb ik een stuk moeten afwijken van de route om de camping te bereiken. Ten tweede dacht ik op de website gezien te hebben dat deze camping open zou zijn. Omdat ik best vroeg al aan de wandel was en dus ook op tijd zou arriveren, had ik gedacht dat van tevoren bellen niet nodig was. Toen ik aankwam, wees alles er echter op dat de camping gesloten was. Na wat rondlopen over het erf, vond ik dan toch de receptie en een bel die ik kon indrukken. Gelukkig kwam er dan ook iemand voor mij opendoen. Enigszins verbaasd deed de mevrouw voor me open en vroeg ze wat ze voor me kon doen. Ik legde uit dat ik graag een nachtje wilde kamperen en dat ik dacht dat ze geopend waren. "Eigenlijk niet", vertelde ze me. Aan haar toon dacht ik al te horen dat ze bereid was me tegemoet te komen. En inderdaad! Voor een zeer schappelijk bedrag kon ik op een klein veldje naast het huis staan. Zelfs wilde ze het normaliter gesloten toiletgebouw voor me open laten. Ik was maar wat blij dat ik na deze 30km niet verder hoefde te lopen, op zoek naar een andere slaapplaats. Ook de tweede etappe was dus een succes!

Feiten en cijfers